بررسی باورهای غیر منطقی در اقدام کنندگان به خودکشی (به روش خودسوزی) و افراد بهنجار

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین باورهای غیر منطقی و اقدام به خودکشی (به روش خودسوزی) است. روش مطالعه مقطعی-مقایسه ای و نمونه پژوهش شامل دو گروه می باشد. گروه اول شامل کلیه افراد اقدام کننده به خودسوزی در شهر تهران بود که به دو مرکز بزرگ سوانح سوختگی شهید مطهری و توحید در طی مدت 6 ماه ارجاع و بستری شده بودند. گروه دوم شامل افرادی بود که هیچگونه سابقه بیماری روانی نداشته و به صورت تصادفی انتخاب و به عنوان گروه شاهد با گروه اول مورد مقایسه قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل دو آزمون IBT باورهای غیر منطقی و SCL-90 چک لیست علایم بود که افکار و باورهای غیر منطقی و سلامت روانی نمونه ها را مورد ارزیابی قرار می داد. نتایج بدست آمده نشان داد از کل نمونه گروه اقدام کننده به خودکشی (50 نفر)، تعداد 34 نفر (68%) زن و 16 نفر (32%) مرد بودند. محدوده سنی زنان 20 تا 29 و مردان 30 تا 39 سال بود. از گروه مذکور 62% متاهل، 28% مجرد و 10% سایر موارد (بیوه، مطلقه و غیره) بودند. 87.5% مردان و 82% زنان که روی هم 70% گروه خودسوز را تشکیل می دادند سابقه اقدام به خودکشی نداشته و تنها 16% چنین سابقه ای را متذکر شدند. همچنین 76% اقدام کنندگان سابقه مراجعه به روان پزشک و روان شناس را طی 4-3 سال گذشته گزارش کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون T برای گروه های مستقل نشان داد که بین باورهای غیر منطقی در اقدام کنندگان به خودکشی با افراد بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد. در این رابطه بین دو گروه در باورهای غیر منطقی تایید و حمایت از جانب دیگران، انتظار بیش از حد از خود، تمایل به سرزنش، واکنش به ناکامی،‌ بی مسئولیتی عاطفی، نگرانی بیش از حد توام با اضطراب و درماندگی نسبت به تغییر تفاوت معنی داری بدست آمد اما این تفاوت در باورهای غیر منطقی اجتناب از مشکلات، وابستگی و کمال گرایی در همان سطح آماری معنی دار نبود. نتایج این پژوهش بطور کلی نشان داد که باورهای غیر منطقی اقدام کنندگان به خودکشی نسبت به افراد بهنجار در سطح بالایی وجود دارد که شناخت این باورها در این گروه و روش های درمانی خاص در این مورد می تواند تا حد زیادی در پیشگیری از این معضل موثر باشد.